Making Sense of an Electoral Score of 100 Percent

By Messay Kebede

According to the National Election Board of Ethiopia, the result of last week’s national election is that the EPRDF has achieved a complete victory by grabbing all the parliamentary seats. The same board and the Woyanne government qualified the result as a triumph of democracy, which leads one to assume that in today’s Ethiopia the progress of democracy is measured by the size of exclusion of opposition parties from parliamentary participation. In 1995, the process granted 75 seats to various opposition parties, then it evolved to one representative in 2010, until it reaches the present stage of advanced democracy with zero representative from the opposition. Bravo to the EPRDF! Be it noted that this novel interpretation of democracy seems to be endorsed by the American government through the authoritative voice of Wendy Sherman, the Under Secretary for Political Affairs. The only step remaining to achieve the apex of democracy is the banning of opposition parties, obvious as it is that they have become obsolete.

On a serious note, last week’s election appears very enigmatic to many observers. For one thing, in view of the creeping discontent in the country, which is even expressed outwardly here and there, in view also of the paranoia of the regime showing an unprecedented level of mobilization of its repressive forces to intimidate voters and stifle dissenting voices, a complete parliamentary victory strikes by its utter impossibility. There is only one possible conclusion: not only the election was not free and fair, but it was also subjected to fraudulent practices, such as stealing or eliminating votes supporting the opposition.

The question that comes to mind is the following: if neither the people and opposition parties give an iota of credibility to the official result, nor for that matter the officials and the cadres of the ruling party themselves––since they used all repressive and fraudulent means to eliminate the opposition––in a word, if nobody lends any credibility to the official outcome, why is the ruling party going through such a costly, time-consuming, and utterly useless exercise? What is the expected gain?

Can we say that the election serves the purpose of renewing legitimacy? But how can a government renew legitimacy by claiming an unbelievable victory? Who falls for a score of 100 percent? What about the international community? Perhaps, but again provided that you come up with something believable, and 100 percent is not believable. Accordingly, such a score defeats its purpose, if it is legitimacy.

This is what is most perplexing: a lesser score (say, for example, of 80 percent) would gain some credibility without, however, endangering the hegemony of the ruling party. Indeed, why not leave some seats to the opposition? So long as the ruling party retains an overwhelming majority, the opposition does not present any risk. What is more, the presence of the opposition, however negligible it may be, would give some sense to the voting process in the parliament.

There is more: in turning the election into a process of elimination of the opposition by all means necessary, the government and the ruling party are loudly telling the Ethiopian people that any hope of change through peaceful means is just an illusion. This is none other than forcing the people to seek other means, namely, violent forms of struggle, such as uprisings and armed struggle. It is hard to understand the reason why a government would push its own people to violent methods.

If, instead of renewing legitimacy, a score of 100 percent only succeeds in cornering people to violent means, why on earth would a government adopt such a detrimental policy? We only saw negative sides. Where is the gain? The huge enigma here is that, unlike most dictatorial states, the regime in Ethiopia has recognized multiple opposition parties, even if it has restricted their activities to what it deems tolerable. While the general rule for dictatorial regimes is to ban opposition parties altogether, the Ethiopian regime recognizes them except that it does not want them in the parliament. Since in both cases the result is the same, the behavior of the Ethiopian regime may become intelligible if we get hold of the reason why even dictatorial regimes that ban opposition parties organize elections.

Where no opposition parties exist, the purpose of election cannot be the achievement of victory. As there is no contest, the claim of victory would be simply surreal. By contrast, single-party regimes are concerned with the number of people who come out to vote, the issue being to get out the maximum number of voters by all means necessary. Clearly, the objective is not to gain the majority of votes; rather, it is to demonstrate force. Elections are meant to show the extent of the control of the government and the ruling party over the people. The less the people like the regime, the higher is its need to show the maximum electoral score, thereby displaying its invincibility. The message is then clear enough: even if you do not like the regime, there is nothing you can do about it. As such, it is a celebration of defiance, a parade, a showoff of political force.

It seems to me that the TPLF has perfected the meaning of election under dictatorial rule: unlike one-party dictatorships, it recognizes opposition parties, allow them some freedom of maneuver, only to deprive them of even one seat in the parliament as a manifestation of its absolute hegemony. This is none other than an extreme form of political bullying, as in the case when a child donates his toy to another child and takes it back after some time as a way of showing his dominance by aggravating the frustration of the other child.

The ultimate goal of this political bullying is, of course, the inculcation of submission through the sense of hopelessness. While in democratic countries, elections establish the legitimacy of states through the exercise of popular sovereignty, in dictatorial regimes, like that of the TPLF, they are periodical rituals displaying the submission of the people. To the extent that these elections raise and then dash hopes for change, they renew the sense of hopelessness of the people, and so deepen their resignation.

ምርጫ ሲባል መሳይና አስመሳይ

መስፍን ወልደ ማርያም

ምርጫ ሲባል የነጻነት ዓየር አለ፤ ምርጫ ሲባል ተፎካካሪዎች አሉ፤ ምርጫ ሲባል ተፎካካሪዎች በእኩልነትና በነጻነት የቆሙበት መድረክ አለ፤ ምርጫ ሲባል የራሱን ፍላጎት በትክክል የሚያውቅና ከፍርሃት ነጻ የሆነ መራጭ አለ፤ ምርጫ ሲባል የተፎካካሪዎቹን እኩልነትና ነጻነት፣ የመራጮቹን እኩልነትና ነጻነት የሚያከብሩና የሚያስከብሩ ዳኞች አሉ፤ ምርጫ ሲባል የመራጮቹን ፍላጎት በትክክልና ያለአድልዎ የሚያሳይ ሰነድ የሚያዘጋጁ እግዚአብሔርን የሚፈሩ፣ ሕግን የሚያከብሩ፣ ለሕዝብና ለአገር የሚቆረቆሩ ሰዎች አሉ፤ ምርጫ ሲባል ይኸኛው ከዚህኛው ይሻለኛል ብለው የመወሰን ችሎታ ያላቸው ሰዎች አሉ፤ ምርጫ ሲባል መራጮቹ ተመራጮቹን ማገላበጥ አለ፡፡…
ታዲያ እኛ ምርጫ የምንለው ይህንን ሁሉ የያዘ ነው? ከዚህ በላይ ከተዘረዘሩት ውስጥ አንዱም እንኳን ቢጎድል፣ ምርጫ አንለውም፤ ምርጫ-መሳይ ልንለው እንችል ይሆናል፤ አንድ የሁለት ጓደኞች የቆየ ቀልድ ትዝ አለኝ፤ አንዱ ስሙ መሳይ ነው፤ ፊታውራሪ ነው፤ ሌላው ስሙ በፈቃዱ ነው፤ ሀኪም ነው፤ አንድ ቀን በፈቃዱ መሳይን ሲያገኘው በፊታውራሪነቱ ለማሾፍ ፊታውራሪ መሳይ አለ፤ መሳይን ጫን ብሎ፤ መሳይም ሲመልስ በዶክተርነቱ እያሾፈ ዶክተር በፈቃዱ ብሎ ዶክተርን ጫን ብሎ መለሰለት! የኛን ምርጫ-መሳይ ምን ብለን፣ አንዴት ብለን እናሹፍበት? ያውም ማሾፍ ከተፈቀደ! በባህላችን በጣም የተወደደ ምግብ አለ፤ ያንን ምግብ አቅርበው መሣሪያው ሲነፍጉ ሥጋውን ሰጥቶ ቢላዋውን መንሣት ይባላል፤ ንፉግነት ብቻ አይመስለኝም፤ ክፋትም አለበት፤ የደርግና የወያኔ ምርጫ-መሳዮች በአለማወቅና በንፉግነታቸው ይመሳሰላሉ፤ በክፋት ግን አይመሳሰሉም፡፡
ደርግም ሆነ ወያኔ ከሌኒን ለመማር አልቻሉም እንጂ አስመስለዋል፤ ምርጫ-መሳዩንም ያገኙት ከዚያው ነው፤ ሌኒን ጉሮሮን ግጥም አድርጎ በብረት ሰንሰለት አስሮ ነጻ ነህ ይላል! መገንጠል ትችላለህ! ይላል፤ ወያኔም ሲሉ ሰምቶ መገንጠል-መሳይ ሕግ-መሳይ አወጣ!
ችግር ነው ጌትነት! ዱሮ ተረት ነበር፤ ዛሬ ግን በእውነት ሲቸግር እያየን ይመስለኛል፤ አንድ ሰው ራሱ ባፈራው ሀብትና በደረሰበት የጌትነት ደረጃ ችግር አይሰማውም፤ ሀብቱ ከየት እንደመጣ፣ እንዴት እንደመጣ፣ ምን ያህል ልፋት እንዳስከተለ መገመት ይቻላል፤ በተዘረፈ ሀብት ጌትነት ሲመጣ ግን ችግርን አዝሎ ነው፤ አንድ ሰው አራት ሚልዮን ብር ወድቆ ቢያገኝ አራት መቶ ካሬ ሜትር መሬት ቢገዛበት አያስደንቅም፤ የገንዘብ አያያዝን ስለማያውቅና በስጋት ስለሚከሳ መሬቱ ላይ መቀመጥ አስተማማኝ መስሎ ይታየዋል፤ ከካስትሮ በፊት የነበረውን የኪዩባ ሁኔታ በትንሹም ቢሆን የሚያውቅ በዛሬው ጊዜ በኢትዮጵያ ካለው ሁኔታ ጋር ተመሳሳይነቱን ለመረዳት አያዳግትም፤ በኪዩባም ሆነ በኢትዮጵያ በተዘረፈ ሀብት ጌትነትን ያስፋፋው አሜሪካ ነው፤ ሕዝብ የሚደኸየውና የሚከብረው በጉልበትና በዝርፊያ ብቻ በሆነበት አገር ጊዜውን ጠብቆ ከሁለት አንዱን አርግዞ ይወልዳል፤ ወይ ዘራፊዎችን ሁሉ ዘርፎ ሙልጭ የሚያወጣቸው ጉልበተኛ ይመጣል፤ ወይ በሕጋዊ መንገድ ከዘራፊዎች እየገፈፈ ሀብትን ለሕዝብ የሚያደላድል ሕጋዊ ሥርዓት ይመሠረታል፤ ሁለቱንም በማስረገዝ ላይ ያሉት በግፍ ሀብታም የሚሆኑት ናቸው፡፡
ሕዝብ የሥልጣን ባለቤት እንደሆነ ለማስመሰል ምርጫ መሳይ አለ፤ ሕዝብ የሀብት ባለቤት እንደሆነ ለማስመሰል ግን ትንሽ ያስቸግራል፤ በኮንዶሚንየም ለማስመሰል ቢሞከርም አልሆነም፤ ለሎሌዎች ሹሞችም አልተዳረሰም!
በምርጫ መሳዩ ማሸነፍ ቀላል ነው፤ እንዲያውም መቶ በመቶ ማሸነፍ ይቻላል፤ ችግሩ የሚመጣው ከዚያ በኋላ ነው፤ ደካሞች የፖሊቲካ ቡድኖችንና ደካማውን ሕዝብ ማሸነፍ እንደሚቻል ጉልበተኛው አስመስክሯል፤ ሌላው ቀርቶ ‹‹የኔ›› የሚላቸውን ቡድኖችም አፈር ላይ ሊያስተኛቸው ይችላል፤ እንዲያውም አፈሩ ምቹ ፍራሽ ነው ብለው በደስታ እንዲቀበሉ ሊያደርጋቸው ይችላል፤ አሁን የጉልበተኛው መድረክ እየጠበበ መጣ፤ ችግሩ የሚፈጠረው እዚህ የጠበበው መድረክ ውስጥ ባሉት ጉልበተኞችና ጉልበተኛ መሳዮች ነው፤ በአንድ በኩል በጉልበተኞች መሀከል፣ በሌላ በኩል በጉልበተኛ መሳዮች መሀከል፤ በሌላ በኩል በጉልበተኞችና በጉልበተኛ መሳዮች መሀከል፣ ይህ ትግል ዳካማዎች የፖሊቲካ ቡድኖችን እንደማሸነፍ ቀላል አይደለም፤ በአጥር ላይ እየተንጠለጠሉ የጣሉትን ለመልቀም እየተሻሙ ነው፤ በጉልበተኞቹ መሀከል ክፉ የሥልጣን ችጋር ገብቷል ማለት ነው፤ ጦር መማዘዝ ኪስን እንደሚያራቁት ያውቃሉ፤ ያለሥልጣን ኪስ ሙሉ እንደማይሆንም ያውቃሉ፤ ታዲያ ምን ይሻላል?

ከመጸዳጃ ቤቱ ፊት ለፊት

ዳንኤል ክብረት (ዲ/ን)

አሜሪካ ዳላስ የሚኖር አንድ ወዳጄ ለትምህርት ከሠላሳ ዓመታት በፊት ፈረንሳይ እያለ የገጠመውን እንዲህ ነግሮኝ ነበር፡፡ ከዩኒቨርሲቲ ጓደኞቹ ጋር ምግብ ለመብላት ይወጣሉ፡፡ የገቡበት ምግብ ቤት ደረጃው ከፍ ያለ ነበር፡፡ የምግቡን ዝርዝር ያዩና ስሙ ደስ ያላቸውን ያዛሉ፡፡ ምን ዓይነት ነው? እንዴት ነው የሚሠራው? ምን ምን ያካትታል? የሚለውን የምግብ ማውጫ ዝርዝር ለማየት ዕድል የሰጠ ወይም አስተናጋጇን የጠየቀ ከመካከላቸው የለም፡፡ ሁሉም ያንኑ አዘዙ፡፡ አስተናጋጇም ጠረጲዛውን ካስተካከለቺ በኋላ በሰሐን ሙዳ ሙዳ ሥጋ በአራት መዓዝን ቆርጣ አመጣችና በየፊታቸው ከቢላዋና ከሹካ ጋር አስቀመጠች፡፡

ፊታቸው ፈካ፣ ሀገራቸው የተውት ጥሬ ሥጋ ፈረንሳይ ድረስ ተከትሎ በመምጣቱ ተገረሙ፡፡ ምናልባት አበሻነታችንን ዐውቃ ይሆን ጥሬ ሥጋ ያመጣችልን? ብለውም አሰቡ፡፡ አዋዜ ባለመኖሩ ቢያዝኑም በቢላዋ እየቆረጡ ጠረጲዛው ላይ በነበረው ቁንዶ በርበሬ እየጠቀሱ ያጣጥሙት ጀመር፡፡ ናፍቆት አሳስቷቸው ባንዴ ሰሐኑን ባዶ አደረጉት፡፡ የጥሬ ሥጋውን ነገር እያነሡ ሲደሳሰቱ አስተናጋጇ እሳቱ የፋመበት አራት መጥበሻ ይዛ መጣች፡፡ ፈገግ ብላ መጥበሻዎቹ ያሉበትን ትሪ መሰል ነገር ጠረጲዛው ላይ ስታስቀምጠው ግን ክው ብላ ነው የቀረቺው፡፡ ብርንዶ በመሰለው ፊቷ አፍጥጣ እያየቻቸው ‹‹ሥጋው የታለ›› ብላ በፈረንሳይኛ ጠየቀቻቸው፡፡ እነርሱ ሲፋጠጡ ሴትዮዋ በድንጋጤ እንደሄደች አልተመለሰቺም፡፡

በኢትዮጵያ አየር መንገድ ከዋሽንግተን ዲሲ ወደ አዲስ አበባ እየተጓዝኩ ነው ይህን ታሪክ ያሰብኩት፡፡ የተቀመጥኩት የአደጋ ጊዜ መውጫው በር ያለበት ጋ ነበር፡፡ ፊት ለፊት በስተ ቀኝ በኩል የመጸዳጃ ክፍሉ አለ፡፡ እስካሁን ድረስ ወደ ሠላሳ የሚጠጉ ሰዎች ለመጠቀም መጥተዋል፡፡ ሰዎቹን እንድቆጥር ያደረገኝ የማየው ነገር ስላስገረመኝ ነው፡፡ የመጸዳጃው በር አንድ ሰው እንዲያስገባ ሆኖ የተሠራ፣ አካፋዩ ጋ የሚታጠፍ፣ መሐል ወገቡ ላይ ደግሞ ክፍሉ መያዝ አለመያዙን የሚያመለክት የሚበራ ምልክት ያለበት፣ ከምልክቱ ወረድ ብሎ የተንጠለጠለ የሲጋራ መተርኮሻ የተቀመጠበት፣ በሁለተኛው ተካፋይ ላይ በአማርኛ‹ ይጫኑ› በእንግሊዝኛ ደግሞ PUSH የሚል ቃል የተጻፈበት ነው፡፡

ወደ መጸዳጃ ክፍሉ ወጣቶች፣ ሕጻናት፣ አረጋውያንና ጎልማሶች መጥተዋል፡፡ በአብዛኛው የመጡት ወጣቶችና ጎልማሶች ናቸው፡፡ ወደ መጸዳጃ ቤቱ ከመጡት ሠላሳ ሰዎች መካከል አሥራ ሰባቱ የሲጋራ መተርኮሻውን የበሩ መክፈቻ መስሏቸው ሲስቡት ነቅለውታል፡፡ አጠገቤ የነበረው ሰው የተነቀለውን መልሶ መትከል ሥራው ሆኖ ነበር፡፡ ከመጡት መካከል አምስቱ መጸዳጃ ቤቱ መያዝ አለመያዙን በሚያሳየው ምልክት በኩል ለመክፈት ይታገሉ ነበር፡፡ ከእነዚህ ሃያ ሁለት ሰዎች ስድስቱ ብቻ አረጋውያን ናቸው፡፡ የቀሩት ደግሞ ወጣቶችና ጎልማሶች፡፡ ከጎኔ የነበረው ሰው ቢያንስ ለዘጠኝ ጊዜ ለመጸዳጃ ቤቱ ውኃ ለመልቀቅ ሄዷል፡፡ ከእነዚህ መካከል ግን አረጋውያኑ ሁለቱ ብቻ ናቸው፡፡

የምመለሰው ከአሜሪካ ነውና ተጓዦቹ ቢያንስ የተወሰኑ ቀናት ቢበዛ ደግሞ ዓመታትን በአሜሪካ ቆይተዋል ብዬ ገመትኩ፡፡ ያም ባይሆን እንኳን ወደ አሜሪካ የመጡት በአውሮፕላን ነው፡፡ በርግጥ በላቲን አሜሪካ በኩል አድርገው ወደ አሜሪካ የሚገቡ ኢትዮጵያውያን አሉ፡፡ እነርሱም ቢሆኑ ግን ወደ ላቲን አሜሪካ ሀገሮች በአውሮፕላን ገብተው ከዚያ በመኪናና በባቡር ወደ ሜክሲኮ የሚደርሱ ናቸው፡፡

እነዚህ ወገኖቻችን የአውሮፕላኑ በር እንዴት እንደሚከፈት ለምን ጠፋቸው? ብዬ ጠየቅኩ፡፡ የመጀመሪያው በሁላችን ኅሊና ሊመጣ የሚችለው ምክንያት ‹የልምድ ማጣት ነው› የሚል ሳይሆን አይቀርም፡፡ ነገር ግን እነዚህ ሰዎች በአውሮፕላን ተጉዘው ወደ አሜሪካ የመጡ ናቸውና ቢያንስ አንድ ጊዜ በዚህ በር መጠቀማቸው አይቀርም፡፡ በረራው ከኢትዮጵያ ወደ አሜሪካ ቢደረግ ወይም ከአንዳንድ የአውሮፓ ሀገሮች ወደ ኢትዮጵያ ቢሆን ኖሮ ይኼ ምናልባት አንድ ምክንያት ሊሆን ይችል ነበር፡፡ ከኢትዮጵያ ለመጀመሪያ ጊዜ የሚወጣ አንዳንድ ሰው የአውሮፕላን ጉዞ ልምድ ሊያጥረው ይችላል የሚለውን እንይዝለታለን፡፡ በባሕር በኩል ወደ አውሮፓ የሚገቡ አንዳንድ ወገኖችም አውሮፕላን ላይ የሚሣፈሩት የመኖሪያ ፈቃድ አግኝተው ወደ ሀገር ሲመለሱ ነው፡፡ ይህም ሊያዝ የሚችል ነው፡፡ ግን አሁን እየተጓዝን ያለነው ከአሜሪካ ወደ አዲስ አበባ ነው፡፡

እኔ ግን የማናውቀውን ነገር ለመጀመሪያ ጊዜ ስናውቅ በትምህርት መልክ ለማወቅ ያለመጣር ክፉ ልማድ አንዱ ምክንያት ይመስለኛል፡፡ አበው ‹ሞኝ ሺ ጊዜ ብልጥ አንድ ጊዜ ይሳሳታል› ይላሉ፡፡ ብልህ ሰው መጀመሪያ ባለማወቁ ቢሳሳትም አለማወቁን ወደ ዕውቀት ይቀይረዋል፡፡ አዲሱን ገጠመኝ በሚገባ አስተውሎ ዕውቀት ያደርገዋል፡፡ ሞኝ ግን ያኔውኑ ከችግር መውጣቱን ወይም ነገሩን መከወኑን እንጂ በድጋሚ በተስተካከለ መንገድ ነገሩን ለመፈጸም የሚያስችል ዕውቀትን አይሸምትበትም፡፡ ምናልባትም እንደ አጋጣሚ ሆኖ ትክክለኛውን ነገር ቢሠራው እንኳን፣ ዳግመኛ ለመሥራት የሚያስችል ልምድ ግን አይቀስምበትም፡፡ ገጠመኙን ወደ ዕውቀት አልቀየረውማ፡፡

በሩን መክፈት አቅቷቸው የሲጋራ መተርኮሻውን ካወለቁት ሰዎች መካከል ሦስቱ እንደገና ተመልሰው ያንኑ መተርኮሻ አውልቀውታል፡፡ እንዲያውም ሁለቱ ሰዎች አስተናጋጆቹ ጋሪ ይዘው እስከሚያልፉ ድረስ ከፊቴ ቆመው ነበርና የት ሀገር እንደሚኖሩ ለመጠየቅ ዕድል አግኝቼ ነበር፡፡ ሁለቱም አሜሪካ ነው የሚኖሩት፤ አንዱ ሰባት አንደኛው ደግሞ አምስት ዓመታቸው ነው፡፡

ብልህ ሰው አንድን ከዚህ በፊት አድርጎት የማያውቀውን ነገር ከማድረጉ በፊት ወይ ያነባል፣ ወይ ያጠይቃል፣ አለበለዚያ ደግሞ ሌሎችን አይቶ ይማራል፡፡ በሩ ላይ ‹ይጫኑ፣ PUSH› የሚል ምልክት አለው፡፡ ያንን አንብቦ የበሩን አከፋፈት መገመት ይቻላል፡፡ ኢትዮጵያውያን እናቶችና አባቶች ነገሩን ላያነቡት ይችላሉ፡፡ ወጣቶቹና ጎልማሶቹ ግን ለምን አላነበቡትም? በመመሪያ የመሥራት ልማድ አለመኖር ይመስለኛል፡፡ ስንቶቻችን ዕቃ ስንገዛ ከመጠቀማችን በፊት ማኑዋሉን እናየዋለን? ስንቶቻችንስ በካርቱኑ ላይ ለተጻፉት ነገሮች ትኩረት እንሰጣለን? ስንቶቻችንስ በዕቃዎች ላይ የሚጻፉ መግለጫዎች ጠቃሚዎች ናቸው ብለን እናምናለን? በሲጋራ መተርኮሻው ላይ የተለኮሰ ሲጋራ ሥዕል ይታያል፡፡ እርሱን የሚያይ ሰው ምን ይሆን? ብሎ ለማሰብ እንዴት ሰከንዶች ማጥፋት አቃተው? ወይም ከመንቀሉ በፊት ሥዕሉን ለምን አላየውም? ለዕውቀት ስሱ አለመሆን አይመስላችሁም፡፡

አንባቢ ሰው በአራት ይከፈላል፡፡ የመጀመሪያው ለጉዳዩ ሲል የሚያነብ ነው፡፡ የትምህርት ቤት መጻሕፍትን፣ የጥናት ደብተሩን፣ የምግብ መሥሪያ መመሪያውን የሚያነበው ዓይነት፤ እንዲህ ያለው ሰው ጉዳዩ ሲያልቅ አንባቢነቱም ያቆማል፡፡ አንዳንዶቻችን ከዩኒቨርሲቲ በኋላ ከመጽሐፍ ጋር የተቆራረጥነው በዚህ ምክንያት ነው፡፡ ሌላው ደግሞ ለኑሮ የሚያነብ፡፡ ያለ ንባብ መኖር የማይችል፡፡ ምግበ ኅሊና የሚፈልግ፡፡ ካላነበበ የሚርበው ዓይነት፡፡ ሦስተኛው ዓይነት አንባቢ የሚባለው ደግሞ ከማንኛውም ነገር በፊት ስለዚያ ነገር የሚገልጠውን የሚያነብ ነው፡፡ ያለ ዕውቀት የማይመራ፡፡ መንገድ ሲሄድ፣ ዕቃ ሲጠቀም፣ መድኃኒት ሲወስድ፣ አዲስ ምግብ ሲመገብ፣ ወደማያውቀው ሀገር ሲሄድ፣ አዲስ ሞያ ውስጥ ሲገባ ስለዚያ ነገር የተጻፈውን አንብቦ ካልሆነ በቀር የማይወስን ዓይነት፡፡ አራተኛው ሰው ተገድዶ ብቻ የሚያነብ ነው፡፡ አንድን መግለጫ፣ ጽሑፍ ወይም ማስታወቂያ ለማንበብ ሁኔታዎች ሲያስገድዱት ብቻ የሚያነብ፡፡

ሦስተኛው የንባብ ልምድ አለመኖር ሌሎቹን ዓይነት አንባቢዎችም ይጎዳል፡፡ ልብሶቻችን ላይ የተለጠፉትን መመሪያዎች አለማንበብ፣ የገዛነውን መድኃኒት መግለጫ አለማየት፣ የገዛነውን ዕቃ ማኑዋል አለማስተዋል የገንዘብም የጤናም ኪሣራ ያስከትላሉ፡፡ በእኛ ላይ ብቻም ሳይሆን በሌሎች ላይ ችግር ፈጣሪ ያደርገናል፡፡

አንድን ነገር ስንሠራ መጀመሪያ ስለዚያ የተጻፈ ነገር የመፈለግ ልምድ ቢኖር ኖሮ በመጸዳጃ ቤቱ ላይ ‹ይጫኑ› የሚለውን ማንበብ ይቻል ነበር፡፡ ልምዱ ስለሌለ ግን ጽሑፉን የሚያየውም ሰው ደመ ነፍሱ የሚመራውን እንጂ ልቡናው የሚመራውን ለማድረግ ሲከጅል አላይም ነበር፡፡

ሌላው ችግር ደግሞ ‹መጠየቅ ያደርጋል ሊቅ› የሚለው አባባል መዘንጋቱ ያስከተለው ይመስላል፡፡ ስለ በሩ አከፋፈት እዚያው የቆሙትን ወይም ፊት ለፊት የተቀመጡትን ሰዎች መጠየቅ ቀላል ነበር፡፡ ካልሆነም የበረራ አስተናጋጆቹን ጠርቶ ማማከር፡፡ መጠየቅ ነውር፣ ክብረ ነክ፣ አላዋቂነትን መግለጥ ይመስለናል መሰል የተለመደው እንዲሁ በመሰለኝ መሥራት ነው፡፡ አንደኛዋን ወጣት እንዲያውም ከጎኔ የነበረው ሰው ‹‹ብትጠይቂንኮ እንነግርሽ ነበር› ሲላት ‹‹በዚህ የሚከፈት መስሎኝ ነው›› ነበር ያለቺው፣ የነቀለቺውን የሲጋራ መተርኮሻ እያሳየቺው፡፡ እንዲህ ያለው መሰለኝ የሚመራው አስተሳሰብ በር ላይ ተከስቶ በሰላም ታለፈ እንጂ የሚፈነዱ ወይም የሚቃጠሉ ነገሮች ላይ ቢሆን ኖሮ ውጤቱ ይከፋ ነበር፡፡

‹አራዳ በፎቶ ኮፒ ይሠለጥናል› የሚል አባባል በፌስ ቡክ አይቻለሁ፡፡ ‹አድርገኸው የማታውቀውን ነገር ከማድረግህ በፊት የሚያውቀው ሰው ሲያደርግ አይተህ ተከተል› የሚል ነው የመዝገበ ቃላት ትርጉሙ፡፡ ወደ አውሮፓ ለመጀመሪያ ጊዜ የተሻገሩ የሀገራችን ሰዎች የጻፏቸውን የጉዞ ማስተዋሻዎች ብንመለከት የአውሮፓውያንን አመጋገብ የለመዱት በዚህ ዘዴ መሆኑን ይነግሩናል፡፡ ሹካ ሲያነሡ ማንሣት፣ ፓስታ ሲጠቀልሉ መጠቅለል፣ ሲጎርሱ መጉረስ፡፡

ይህንን ጽፌ ስጨርስ አንዲት ወጣት ልጅ መጣች፡፡ ‹ይጫኑ› የሚለው ምልክት ጋ የሚሳብ መክፈቻ ትፈልጋለች፡፡ ገርሞኝ ሳያት ከጎኔ የነበረው ተሳፋሪ ‹እሱ ምን ይላል?› አላት፡፡ ጠጋ ብላ አየቺውና ‹ኦ ሶሪ› ብላ ገፋ አደረገቺው፡፡ መጽሐፈ መነኮሳት ‹ከሰይጣን ይልቅ ልማድን ፍራ› ያለው ይኼን ነው አልኩ በልቤ፡፡

ከአሜሪካ ወደ አዲስ አበባ

Why Eritrea cannot continue as a sovereign state

Asmerom Hidru

First let’s examine the people who form the so called state of Eritrea forged by EPLF and mainly by Isaias’s dream. First and foremost, the people living in this part of Africa are the most illiterate and with a continuous mal nutritional problem. They have the most backward herdsmen type set up as society based on clans and sub clans. The above factors and their permanent poverty contribute to their feeble mindedness and arrogance which has no tendency to change. After 30 years of armed struggle led by Issias Afeworki and his likes even the idiocy and feebleness of this people could not change. Issaias as hero as he is he was able to lead these feeble people with identity crises to defeat the centuries old state power in Ethiopia and shift it to Asmara and  form a state which they do not deserve. The core part of the problem with the feeble people in Eritrea is their heterogeneous origins. The Kunama they emigrated from some parts of Africa which is not exactly confirmed up to now from which part .The kunama now they belong to Ethiopia and Eritrea. The Saho they belong to Ethiopia Somalia and Eritrea. The Afar they belong to Ethiopia Eritrea and Djibouti. The Rashayda are 100% Yemeni .The Tekurir are 100% Nigerians .The three provinces of Hamassien Seraye Akaleguzay are 100% Tigray until they were named Eritrean by Italian colony and then by Shabia.The core of the Eritrean problem, the Hamassien feeble idiots husk and spent grain eaters, are partially from Gondar Dembia. The arrogant, ignorant primitive and backward people of Bilen are 100% Agew from North West Ethiopia. The Seraye are from Shire Adwa Axum .The Akaleguzay mainly from the Agame province of Tigray. The rest are from North and South Sudan. The trouble makers and inferiority complex congested Gebertis are From Gondar Wollo but majority from Aksum shire Adwa. To have a  better understanding of the identity of the feeble people living in Eritrea can refer, a book by Michael Hassema a Geleb Mensa’e northern Eritrea born.

The Bahri Negash territory of Ethiopia now Eritrea region is demarcated by Italian invaders as a colonial share for their economic benefits. Throughout history Eritrea, the Bahri Negash part of Ethiopia, is administered by previous kings of  Ethiopia starting from Axumite kingdom to Emperor Yohannes and Ras Alula until the Agreement of Wuchale between Italy and Menelik.

The last category of the feeble people is the Bandas who fought by the side of the Italians against their own people. The heroes remained in Tigray and the Bandas stayed in Eritrea after the war. In brief this is the formation of the feeble people now residents in the state of Eritrea.

The Hamassien as feeble as they are insulted and humiliated their hero leader Issais Afeworki as Agame which means an insult according to the feeble people. The belittling of the heroic Agame people is otherwise proved by the heroic King Sebaghades. King Sebaghades ashamed the Italians and other invaders in the war to control the red sea and the now Eritrea. One poet from Akaleguzay during a funeral of his nephew child boy he made this poem In Tigrigna :

Gebre keyblwo kem hawobotatu

Tekle keyblwo kem akotatu

Sebaghades ilomo nay ghoitotu

Quol’a shim kebidwo eyu meytu.

English meaning

They could have named him Gebre or Tekle like his uncles and siblings

But they named him Sebaghades the name of the Lord the lion and hero

That’s why he passed away early for he could not bear that huge name.

The Italians have every reason to hate Agame for the humiliation and defeat they encountered several times from the heroic people of Agame. Dr. Bereket Habtesellasie and others who read history books refer Agame as the proud and heroic people who live in north eastern Tigray.

Now the irony is when the feeble multi mix race with identity crisis continued to assimilate Agame as a negative labeling despite the proud history of Agame people. The feeble people at times they can show more respect to their fellow feeble who works as an Arab maid an Italian dish washer more than to the Gallant hero Zer’ai Deres or Moghes Asghedom Abraham Deboch or Issias Afeworki.

Issais Afeworki he thought and trained the feeble people to be hero who were ones and still work as maids and servants of Italians and Arabs. The current generation of feeble  they do not have any clue how their fathers were boot leakers of the backward Amhara officials in Asmara. They may start sweating the moment they face an Amhara. Now they are calling Issias and his like Agame in its negative perception of the feeble.

History will remember Issias as the like of contemporary charismatic leaders of Cuba Fidel Castro, Francis Fanon

Che Guvera, Mao Tsetung, Hoch Min and in some ways as whole hearted  as Carlos the jackal. He lived most of his live as hero and as a lion in the Mountains of Eritrea he created many heroes. Only a hero can create a hero not a house maid of Jeddah or Milano.

Now this letter is to Mr. Issais Afeworki. I understand that your immediate task at hand is to dismantle Woyane, once and for all, I agree with you 100% because the proud Tigrean people and the Group of thugs Woyane are diametrically opposite. Immediately after the demise of Woyane bandits, everyone in Eritrea,Tigray and Ethiopia is expecting you to make history.

There is no point to form state of Eritrea which does not exist in history and in any criteria especially taking into account the people who now constitute Eritrea whose origins full of controversy. They do not deserve nor have the capacity to administer this strategic Red sea region if they do in no time they can hand it over to strangers and foreigners. Now history is calling you to correct the damages you made to please feeble idiots who will never learn even in generations to come. Unite Eritrea with the rest of Ethiopia an Ethiopia without Woyane. If you do not do it the Tigreans and the rest of Ethiopia who are the rulers of Red sea they will do it sooner or later. Already they have started it through Afar Kunama and Saho to say the least they can disintegrate the land occupied by feeble and idiots the  now Eritrea. Mr. Issias remain the same lion hero and a noble man for yourself and for the rest of your siblings. You need to compensate for  the damage you incurred on the generous Ethiopians for the benefit of the good for nothing hyenas in Eritrea. The disintegration of the feeble idiots is already stated by Woyane and it will be resumed by whoever takes power in Ethiopia

A reminder to the Feeble idiot reader, do not focus on the correctness of my English just try to get the content of this simple but extraordinarily important message. It is an issue which could have been noticed long overdue.

Mr. Issias make the right decision to restore what belongs to the 90 million people instead for the 6 million feeble idiots who do not have the sense, capacity and legitimacy to control the red sea and area.

May God bless you and help you Mr. Issias, for this noble mission.

“ጎራዴው ከኛ ጋር አለ” መለስ ዜናዊ

ESAT

በድኅረ-ምርጫ 1997 ሟች መለስ በቀጥታ ባወረዱት ትዕዛዝ ንፁሐን ዜጎች ተገደሉ።
ይህን ግድያ ለማጣራት አጣሪ ኮሚሽን ተቋቋመ። ኮሚሽኑ እውነትን ሲያጣራ ከህወሓት ደኅንነቶች ዛቻ እና ማስፈራሪያ ገጠመው። በሁኔታው ግራ የተጋቡት የአጣሪው አባላት ጠቅላይ ሚኒስትር መለስ ዜናዊ ጋር ጎራ ብለው አቤቱታ አቀረቡ።
“አጣሩ ብላችሁን ስታበቁ ለምን ወከባ እና ማስፈረሪያ ይደርስብላናል” ሲሉ:: ይህንን በጥሞና የሰሙት መለስ እንዲህ ሲሉ መልስ ሰጧቸው።

አንድ የትግርኛ ተረት ወደ አማርኛ መልሼ ልንገራችሁ
“ባል ሚስትን በጥፊ ይመታታል።እሷም ‘ግድ የለም ከውጭ ተናዶ መጥቶ ይሆናል’ ብላ የመጣውን ሰይጣን አሳለፈችው። ባል ግን ሲያያት ጥፊው የጠቀማት ስላልመሰለው ጎራዴውን መሳል ጀመረ። ጎራዴው ሲሳል ያየች ሚሽት ‘ይሄስ ወግ ነው’ አለች::”
“ስለዚህ እናንተም ልከበር አትበሉ:: ደኅንነቶች አስፈራሩን የምትሉት ቁንጥጫዋ ናት:: ጎራዴው ደግሞ ከኛ ጋር አለ” አሉ መለስ

ታሪኩን የነገሩን የሕግ ባለሞያው እና የአጣሪው ኮሚሽን አባል ምትኩ ተሾመ ናቸው ::

አቶ ምትኩ እና የአጣሪ ኮሚሽኑ መሪ ዳኛ ፍሬሕይወት ሳሙኤል በስደት ይኖራሉ::

ጊዮን ሆቴል የተጠናቀቀው የኦህዴድ ድራማ!! ግለሰብ የሚጠመዝዘው “የህዝብ” ወኪል

http://www.goolgule.com/

የኦሮሞ ህዝብ ዴሞክሲያዊ ድርጅት (ኦህዴድ) ወገኛ ድርጅት ነው። “ሲያደርጉ አይታ” እንደሚባለው እንደ ኤፈርት አይነት ታላቅ የንግድ ኢምፓየር ከፈተ። ስሙንም ቱምሳ ኢንዶውመንት አለው። ቱምሳ የድርጅት ቅርጽና መልክ ተበጅቶለት ስራ ጀመረ። በበረሃ ትግል ወቅት በነበረን ሃብት መሰረትነው ለማለት ቀዳሚዎቹ የኦህዴድ ምልምሎች ሳንቲም አዋጡና ወደ ተግባር ገቡ።

ቱምሳ በስሩ ዲንሾ ትሬዲንግ፣ ዲንሾ ትራንስፖርት፣ አግሮ ኢንዱስትሪና የንግስ ድርጅቱ የጀርባ አጥንት የሆነውን ቢፍቱ ገነማ የሚባል የጫት ንግድ አቋቋመ። የትራንስፖርት ዘርፉን ይመሩ የነበሩት የአቶ ኩማ ደመቅሳ ወንድም እንክት አድርገው በሉትና ከሰረ። ዲንሾ ንግድ ማዳበሪያ እነግዳለሁ ብሎ ከ60 ሚሊዮን ብር በላይ ከንግድ ባንክ ተበደረና ታሪኩን በኪሳራ ደመደመው። ዲንሾ አግሮም ከእህት ኩባንያዎቹ እንደተማረው ኪሳራ ተከናንቦ መሬት ብቻ አንቆ ቀረ። መጨረሻ ላይ በገፍ የሰበሰበውን መሬት በሽርክና ስም ለሼኽ መሐመድ ሁሴን አላሙዲ አስረክቦ እጁን ታጠበ።

ማዳበሪያ ንግድ ሲገባ ለመወዳደር ያሰበው ከጉና ንግድና አምባሰል ከሚባለው የህወሃት ማዳበሪያ አቅራቢ ጉልበተኛ ድርጅት ጋር ነበርና ገበያ ለመሳብ በሚል ማዳበሪያ በዱቤ አደለ። መጨረሻ ላይ “የበተነውን ብር መሰብሰብ አልቻለም” ተባለና ከማዳበሪያ ንግድ ተገለለ። ባንክ ተጨማሪ ብር እንዲሰጠው ቢጠይቅም ተከለከለ። ኤፈርት በላይ በላይ እንደሚፈቀድለት ብድር ቱምሳ ቢጠይቅም ባንክ አልሆነለትም። በክልሉ ማዳበሪያ እንኳ የመነገድ መብቱን አሳልፎ ተመልካች ለመሆን ተስማማ። ከፍተኛ የአክሲዮን ባለቤት ከሆነበት ወጋገን ባንክ እንኳ ብር ወስዶ ንግዱን ማስቀጠል ባለመቻሉ ዲንሾ ትሬዲንግ ሰመጠ። ከሙስናው ጋር ተዳምሮ ስውር ደባና ድንቁርና ገደለው። አሁን የአረም መድሃኒት ይቸረችራል።

(የምስሉ ባለቤት: ጎልጉል የድረገጽ ጋዜጣ)

የማዳበሪያ ንግዱ እንዳከተመለት ኦህዴድ “ብልሃት አድርጎ” የወሰደውን አዲስ የንግድ ስልት ቀየሰ። ገጠር በመዝለቅ ኮንጎ /ላስቲክ/ ጫማ ለመነገድ ተስማማ። በገፍ በኮንቴነር አስገባ። አገር የሚመራው ኦህዴድ ኮንጎ ቸርችሮ ሊያተርፍ የንግድ “ፋኖ ተሰማራ” አለ። ብዙም ሳይቆይ ያስመጣውን ኮንጎ ይዞ እጁን አጣጥፎ ተቀመጠ። ድርብ ኪሳራ። አቻ ድርጅቶች መኪና መገጣጠሚያ ሲከፍቱ፣ ሲሚንቶ ማምረት ሲጀምሩ፣ ማዳበሪያ ለማምረት ሲነሱ፣ ትርፋቸውን እያሰቡ ወርቅና ማዕድን ቆፍረው ለማውጣት ሲሰማሩ፣ በትራንስፖርትና በሸቀጥ ንግድ ከብረው ትርፋቸውን በዶላር ሲያሰሉ ኦህዴድ ኮንጎ ጫማ ለመነገድ እቅድ አውጥቶ፤ እሱም ከሽፎበት ይደናበር ነበር።

እንጂ ቀደም ሲል ሽፈራው ጃርሶ፣ ከዚያም ግርማ ብሩ ሲመሩት የነበረው ቱምሳ ኢንዶውመንት እንዳይከስም ተሸክሞ የያዘው የጫት ንግዱ ስለነበር አዲስ ስልት ዘርግቶ ለመክበር ያወጣው እቅድና የበረሃ ላይ ስቃዩ ጊዮን ሆቴል እንዴት እንደተቋጨ የሚለው ጥያቄ ምላሽ የሚያስፈልገው ነው።

ጎልጉል የድረገጽ ጋዜጣ “ቱጃሯ ሱራና ኦህዴድ – ከጫት ንግድ በስተጀርባ ያለው ቁማር” በሚል ርዕስ አንድ ዘገባ ማስነበባችን ይታወሳል፡፡ በዚያው ዘገባ ላይ ኦህዴድ ሶማሌ ጫት ንግድ ውስጥ ገብቶ እንዳልተሳካለት እናስከትላለን ባልነው መሠረት በተወሰነ መልኩ ከዚህ እንደሚከተለው አቅርበነዋል፡፡

ግመሉ ኦህዴድና የጊዮን ሆቴሉ ድራማ

ዋና ጽህፈት ቤቱን ድሬዳዋ ያደረገው ቢፍቱ ገነማ የጫት ንግድ አትራፊነቱ ከግለሰቦች ባይበልጥም ከፍተኛ የሚባል ነው። በዚሁ አትራፊነቱ የተነሳ “ኢገ ኬኛ” ደማችን ይሉታል። የባለስልጣኖችን ከርስ፣ የተለያዩ ሃላፊዎችንና የበታች ሰራተኞችን ቅርምት ተቋቁሞ አዲስ አበባ ኮሜርስ ፊት ለፊት ህንጻ ለመስራት ችሏል። ብቸኛው የቱምሳ ስኬት መሆኑ ነው።

በጫት ንግድ ውስጥ ያለው የገንዘብ ዝውውርና ትርፉ ያጓጓው ቱምሳ ኢንዶውመንት አዲስ ስራ አስኪያጅ ከመደበ በኋላ ወደ ሶማሌ የሚላከውን ጫት ሙሉ በሙሉ ለመቆጣጠር እቅድ ዘረጋ። ወይዘሮ ሱሁራ እስማኤል በብቸኛነት ወይም በከፍተኛ ደረጃ የተቈጣጠሩትን የሶማሌ የጫት ንግድ ለማምከን ኦህዴድ ባሉት ከፍተኛ የፖለቲካ ሃላፊዎች አማካይነት ጡንቻውን ለማሳየት ሞከረ። ወይዘሮ ሱራ ባላቸው ከብረት የጠነከረ ሃይልና ጉንጉኑ ሊበተን የማይችል ሰንሰለት ኦህዴድ የመጀመሪያ ሃሳቡ ቅዠት ሆነ። ከሸፈ!!

የመከላከያ ድጋፍ

ሱሁራ ኢስማኤል (ፎቶ: Philipp Hedemann)

ሁለተኛው አካሄድ ወይዘሮዋ ሃርጌሳን ስለተቆጣጠሩት ሃርጌሳ ላይ ተወዳዳሪ ለመሆን ዋጋ በመቀነስ ጫት ማቅረብ ነበር። ሆኖም ኦህዴድ ጫት ወደ ሃርጌሳ የላከ ቀን ሃርጌሳ ጫት በነጻ ታደለ። ኦህዴድ የላከውን ጫት የሚገዛው ታጣ። ጫት በባህሪው ቶሎ ስለሚበላሽ “ተቃጠለ” አስቀድሞ መረጃ የደራሳቸው ሞኖፖሎች ኦህዴድን “አርፈህ ተቀመጥ” በማለት “አይቼሽ ነው ባይኔ ወይስ በቴሌቪዥን” የሚለውን ዘፈን ጋበዙት።

ሶስተኛው መንገድ ተቀየሰ። “ተነሳ ተራመድ፣ ክንድህን አበርታ …” ተዘመረ። በእቅዱ መሰረት ኦህዴድ የጫት አበባ ይዞ ጉዞውን ወደ ፑንት ላንድ አቀና። የፑንት ላንድ ጉዞና የንግድ አላማ በሚስጥር እንዲሆን ተወሰነ። የቱምሳ አመራሮች ስንቅና አገልግል ቋጥረው የኦጋዴንን በረሃ በመኪና ለማቋረጥና ፑንት ላንድ ለመግባት ወሰኑ። በረሃው ለህይወትም አስጊ ስለሆነ የመከላከያ ትብብር አስፈለገ።

ጉዳዩን በቅርበት የሚያውቁ እንደሚመሰክሩት የኦህዴድ ሰዎች ፑንት ላንድ ለመግባት በበረሃ የተንከራተቱት አንዴ አይደለም። በተደጋጋሚ ፈታኝ ሁኔታዎች አጋጥሟቸዋል። የመጀመሪያውን ጉዞ አከናውነው ሲመለሱ በረሃው በልቶ ጨርሷቸው ከሰል መስለው ነበር። ከበርካታ ምልልስ በኋላ የፑንት ላንድ አስተዳደር ቀና ምላሽ ሰጠ። በውሳኔው መሰረት የፑንት ላንድ “የፓርላማ አባላት” አዲስ አበባ ተገኝተው በኦፊሴል የንግድ ውል ለመዋዋል ቀጠሮ ያዙ።

በቀጠሮው መሰረት የፑንት ላንድ ወኪሎች አዲስ አበባ ገቡ። በቱምሳ ወጪ ግዮን ሆቴል አረፉ። ምርጥ የአወዳይ ጫት ሆቴል ድረስ እየተላከላቸው “ቃሙት”። ተዝናኑ። ለቀናት ውሎ አበልና ሙሉ ወጪያቸው እየተቻለ ተምነሸነሹ። አዲስ አበባ ያሉ ጓደኞቻቸውንና ወዳጆቻቸውን በመጋበዝ ኦህዴድ የሚያቀርበውን ጫት “በሉት”። “አገር መሪ ነኝ የሚለው” ኦህዴድም የታዘዘውን እያቀረበ ጋበዘ። የቢዝነስ ማባበያ መሆኑ ነው። ይህ ሁሉ ሲደረግ የጫቱን ንግድ የተቆጣጠሩትና ከጀርባ ሆነው ከለላ የሚሰጡት ራዳራቸውን አስተካክለው ይቀርጻሉ።

ጋዜጣዊ መግለጫ

የፑንት ላንድ የፓርላማ ወኪል ናቸው የተባሉት ክፍሎች ጋዜጣዊ መግለጫ ሰጡ። ታላቅ የንግድ ስራ ለመስራት ይህ የመጀመሪያ እንደሆነና ወደፊት “ዘርፈ ብዙ” ስራ በጋራ ለመስራት እቅድ እንዳለ ተናገሩ። መርቅነው መግለጫውን አደመቁት። ኦህዴድም ፈነጠዘ። በጫት ንግድ ፑንት ላንድን ሲቆጣጠር ታየው። ዶላር ለመሰብሰብ ጎመጀ። ታላቅ የንግድ ኢምፓየር ዘርግቶ ኢኮኖሚውን ሲዘውር ተመለከተ። የማዳበሪያ ቁጭቱን ሲወጣና ሲረካ ተሰማው። ሁሉም ነገር ከንቱ መሆኑ የታወቀው ግን ሰዎቹ አዲስ አበባ በገቡ በበነጋው እንደነበርና ጉዳዩ ገብቷቸው እናባራቸው ያሉም ነበሩ።

ውለታ ለመፈጸም መጥተው ከዛሬ ነገ እያሉ ከሳምንት በላይ በድሎት ጊዮን ሆቴል ተኝተው ሙሉ እንክብካቤ የተደረገላቸው እንግዶች መግለጫውን አስቀድመው ከሰጡና ውሉን ከፈጸሙ ወደ አገራቸው ስለሚመለሱ ጉዳዩን በማዘግየት ኦህዴድን ያልቡት ነበር። ከነሱ መካከል በጓሮ ከሌሎች ጋር የሚነጋገሩም ነበሩ። እንደምንም ተብሎ መግለጫ ከተሰጠ በኋላ መጽሃፉም ዝም ቄሱም ዝም ሆነ። ኦህዴድ ከፍ ዝቅ ብሎ ያስተናገዳቸው ሰዎች ደብዛቸው ጠፋ። የሞራልና የስሌት ኪሳራ ተከተለ። መንግስት ሆነው እንደ ሌባ በጓሮ ሲርመጠመጡና ራሳቸውን ዝቅ አድርገው ሲልከሰከሱ ተታለሉ። በግልጽ የሂሳብ ሰነድ ያልተወራረደ ከፍተኛ ገንዘብ በወቅቱ በጉርሻ ስም መሰጠቱን፣ የሽኝት ቀን የኢትዮጵያ ባህል እቃዎች ስጦታ መቅረባቸውም የአደባባይ ምስጢር ነው። የኦህዴድ “ግመሉ” የበረሃ ታሪክ ይኸው ነው። ሰዎቹ ድምጻቸውን አጠፉ። ኦህዴድም “ግመሉ” የሚለውን ስም ይዞ ቀረ።

ፉከራው

የፑንት ላንድ ጉዞ ከድግግሞሽ በኋላ መሳካቱ ሲታወቅ የቱምሳ አመራሮች “ገድላቸውን” በገሃድ ቢሮ መናገር ጀመሩ። ኦጋዴን በረሃ ውስጥ ያጋጠማቸውን መከራና ድካም እንዴት እንደተቋቋሙ በኩራት መተረክ ተያያዙ። በተለይ አዲሱ ሃላፊ የዘመቻው መሪ መሆናቸውን ለማሳየት እጅጌያቸውን ይሰበስቡ ጀመር። ወደ ቢሮ ሲገቡ አረማመዳቸውና አስተያየታቸው ተቀየረ። ሰራተኞችን ሲያዙ “የበረሃ ተሞክሮዬ” ማለት ጀመሩ። ስለቁርጠኝነትና ዓላማ መስበክ አበዙ። “ግመል” በስብሰባ ላይ ቋሚ ምሳሌያቸው ሆነ። አስተዳደሮቹን የሚከቡዋቸው በኩራት ታበዩ። ተወጣጠሩ። ቱምሳ ከክስረቱ አገግሞ በትርፍ የሚተኮስበትን አቅጣጫ ያገኙ ያህል በየቀኑ ይዘሉ ነበር። ወሬያቸውም ሁሉ “ፑንት ላንድ ተኮር” ሆነ። ፑንት ላንድ ለመመደብ ዝግጅት የጀመሩና ትርፋቸውን የሚያሰሉት ባልደረቦቻችን ድርጊታቸው ሁሉ ያሳፍር ነበር።

አገር የሚመራ ድርጅት፣ ከፍተኛ ቁጥር ያለው ህዝብ “ወኪል” ነኝ የሚል ድርጅት ክብሩን ጠብቆ ስራውን መስራት እየቻለ፣ እንደ ኮንትሮባንድ ነጋዴ በረሃ ለበረሃ ሲቀበዘበዝ ማየት ያሳፍራል። ከሁሉም በላይ ደግሞ የኦህዴድ ከፍተኛ አመራሮች ሆነው ለጥቅም ሲሉ ግለሰብ አንግበው ሲነጉዱ ማየት ያሳዝናል። ከሁሉም በላይ ደግሞ የኦሮሞ ገበሬዎች በራሳቸው መሬት ላይ የተከሉትን ጫት ለፈለጉት እንዳይሸጡ በሞኖፖል ገበያ ተወጥረው እንዲያዙ ሲደረግ ተከራካሪ ማጣታቸው አንገት ያስደፋል። የጫት ኬላ ተነስቶ ክልሉ ከ200 ሚሊዮን ብር በላይ ገቢውን ማጅራቱን ሲመታ አቋም የሚይዝ መጥፋቱ በባርነት የመያዝ ያህል ዘግናኝ ነው።

ከሁሉም በላይ አሳፋሪው ደግሞ የክልሉ ገቢና ጥቅም ወደ ግለሰቦች ኪስ እንዲገባ በፊርማቸው ያዘዙት ሟቹ ጠቅላይ ሚኒስትር ይህንን ውሳኔ የወሰኑበት ምክንያት እየታወቀ የኦሮሞን ህዝብ ለቅሶ ተቀመጥ ማለታቸው ነው። በቱምሳ ቢሮ ውስጥ “ባለራዕዩ መሪያችን ተለየኸን” ተብሎ መለጠፉ በራሱ የውርደቱ ድምር ነው ቢባል ማጋነን አይሆንም።

የወያኔ ፌደራል ፖሊስ አዛዥ የVOA ጋዜጠኛን መተው እንደሚያስሩት የተናገሩበት ቃለ ምልልስ

በ VOA ጋዜጠኛ ሰለሞን ክፍሌ (Washington DC) እና በቦሌ ክፍለ ከተማ ፖሊስ አዛዥ ሳጅን ዘመድኩን መካከል የተደረገ ቃለ መጠይቅ፡
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ በሙስሊሙ ማህበረሰብ ያነጣጠረ የቤት ለቤት ፍተሻ እየተካሄደ ነው ስለተባለ፤ ሁኔታው ለማጣራት ነው የደወልኩት
ሳጅን ዘመድኩን፡ እሺ
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ ትክክል ነው? ፍተሻ እያካሄዳቹ ነው?
ሳጅን ዘመድኩን፡ ይሄን ኣላቅም ጌታዬ፤ ማነው እንደዛ ብሎ ያለህ?
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ የጥቃቱ ሰለባ የሆኑት ነን የሚሉ ሰዎች፤ ሙስሊሞቹ ናቸው፤ እዛ አካባቢ የሚኖሩ
ሳጅን ዘመድኩን፡ እንግዲህ እንደዛ ካሉ እነሱን ይጠቁዋ
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ እነሱ ያሉትን ለእርሶ ልገልጽሎት እችላለሁ
ሳጅን ዘመድኩን፡ እሺ ምንድ ነው ያሉት?
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ ፍተሻው የሚካሄደው በፖሊሶች ነው፤ ይገቡና ያለ ፍርድ ቤት ማዘዣ ያስፈራሩናል፡ ንብረትም ይወስዳሉ በተለይ የሚያተኩሩት በቁርዓን እና በሞባይል ፎን ላይ ነው እንዲህ እንዲህ ይላሉ፡፡ እና ይህንን ለማጣራት ነው እርሶ ጋር የደወልኩት
ሳጅን ዘመድኩን፡ እንግዲህ እነሱ ያሉት ሰዎች ቢጠይቁ አይሻልም እኔ ማውቀው ነገር የለም
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ እሱማ ጠየቅኩ፤ ነገርኮት እኮ የሚሉትን
ሳጅን ዘመድኩን፡ በቃ እንግዲህ ማውቀው ነገር የለም አባቴ
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ ይህንን ያሉኝን እጠቅሳለሁ ሳጅን ዘመድኩን ማን ልበል? የቦሌ ክፍለ ከተማ ፖሊስ አዛዥ ኖት?
ሳጅን ዘመድኩን፡ አው እነደዛ ነኝ፤ አው
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ ሳጅን ዘመድኩን ማን ልበል?
ሳጅን ዘመድኩን፡ ይቅርታ አባቴ እንደዚ ዓይነት ስልክ ማንንም ማናገር አልፈልግም ልዘጋው ነው ካሁን በኃላ ቢደውሉ ባድራሻዎት እይዞታለሁ ይህንን እንዲያውቁ ካሁን በኃላ በዚህ ስልክ ቢደውሉ ያሉበት ቦታ መጥቼ እወስዶታለሁ፡፡አሁን ማለት ነው፡፡
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ እኔ እኮ ያለሁት ዋሺንግተን ነው
ሳጅን ዘመድኩን፡ ዋሺንግተን አይደለም መንግስተ ሰማያት ይኑሩ፤ እኔ ምንም ሚያገባኝ ነገር የለም፤ ግን አመጣዎታለሁ፡፡ እንዲያውቁ፡፡
ጋዜጠኛ ሰለሞን፡ መጥተው ይወስዱኛል?
(ስልኩ ተቓረጠ)

Meles’s Death: Paradoxes and Opportunities By Messay Kebede

Beyond the pathetic and at times ridiculous theatrics of Ethiopians ordered not only to mourn but also to show visible signs of a boundless grief over the death of Meles Zenawi, henceforth advertised as a great and beloved Ethiopian leader, I hear a murmur that increasingly sounds like a condescending laughter. Who is laughing? Perhaps history is laughing at the extraordinary reversal of Meles and the TPLF. When the guerrilla troops of the TPLF marched on Addis Ababa in 1991 and their leaders seized power, they promised freedom and democracy for all the peoples of Ethiopia. After 20 years of total rule, what we observe is people mourning a leader in the North Korean style, that is, the reality of a government that feels entitled to order its people even how to feel.

This is a new landmark: already whatever Ethiopians used to have belongs to the government, including their house, their land, and the schools to which they send their children, just as they are told to which ethnic bantustan they belong and which party they should follow under pain of being demoted to second or even third rate citizens. I would hardly be surprised if the government soon orders Ethiopians who to marry and which religion to adopt. The totalitarian strangle is tightening every day to the point of utter suffocation of what makes their humanity, namely, their ability to govern themselves.

The recent drama of a prolonged and effusive official mourning is deliberately staged to achieve two interrelated results. On the one hand, by demanding that Ethiopians show an outpouring grief over the death of Meles, his successors and followers want to further humiliate them so as to erase any temptation of protest, obvious as it is that a humiliated, broken people is unable to stand up for itself. On the other hand, the submission of the people to the point of manifesting grief over the demise of their oppressor provides his successors with a semblance of legitimacy. The more Meles is glorified and his successors swear to continue his “great” work, the more they acquire the mantle of legitimacy by presenting themselves as his trusted heirs. This borrowed legitimacy is necessary to find some form of acceptance among party members, the military establishment, and the troops.

It should be noted that the strategy could backfire. Indeed, the more Meles is exalted, the less his successors appear as able people. The excessive exaltation of Meles leaves the impression that he did everything by himself, that he was the only decider, planner, and executor. His stature is now so high that his successors look like dwarfs licking his boots. This confirms what Sebhat Nega supposedly said, to wit, that “in his death, Meles took with him the TPLF as well.” Meles’s glory is obtained at the expense of the TPLF and, as repeatedly confirmed by history, the rise of a dictator always undermines his followers. Even though dictatorship was thought necessary to impose the interests of the party, the first loser is always the party in that it creates a force that it can no longer control.

The most stunning reversal is however the fuss aimed at presenting Meles as a great Ethiopian nationalist leader. Meles, who all along ridiculed Ethiopian nationalism, landlocked Ethiopia, fragmented the country into ethnic states, officially and repeatedly stigmatized Ethiopian legacy, even went to the extent of defending the secession of Tigray, is now exalted as a staunch Ethiopian nationalist. What is more, he who defined himself so pompously as a Tigrean nationalist, wanted his funeral ceremony and his burial to take place in Addis Ababa, as though he had nothing to do with Tigray. That the once vehement Tigrean nationalist suddenly found Tigray too small for him represents the apex of paradox. There is after all a winner in the 20 years of wasted rule and it is Ethiopia. The fact that Meles’s body did not even touch the soil of Tigray is his mea culpa and final tribute to Ethiopian nationhood.

Lastly, I have a free advice for Meles’s successors. Instead of trying to find the legitimacy that they lack by hiding behind the ghost of Meles, they should seriously consider the only path that provides them with their own legitimacy. The resolution to continue Meles’s policy is a deadlock and ultimately dangerous for their own survival and interests. To continue the same policy without Meles would require them to be more repressive and totalitarian than Meles ever was, the outcome of which can only be the exasperation of popular unrests. Even if we assume that the EPRDF has the ability to become more repressive, the implementation of the policy will necessitate another “strong man.” And this means back to square one, that is, back to one-man dictatorship with all its risks and restrictions on the ruling party itself. Notably, the rise of such a dictator, assuming it is possible, would come at the cost of the unity of the EPRDF and even of the TPLF.

The only viable path is to correct Meles’s mistake by opening up the political space to opposition forces and by lifting all the restrictions on freedom of speech and organization as well as by liberating all political prisoners. To do so would confer a new legitimacy on Meles’s successors while at the same time removing the possibility of another round of dictatorial rule and reaffirming the unity of the EPRDF and of the various parties that compose it. In other words, both the EPRDF and the TPLF need the participation of opposition forces to regain an internally working democratic condition and preserve their unity.

As things stand now, I see no better way to move in a different direction than to confirm Haile Mariam Desalegn as the new prime minister. More than his status as deputy prime minister, what militates in favor of his confirmation is that he represents the southern peoples and, as such, can intercede between the big competing forces within the EPRDF. This gives him the strategic position to preserve the unity of the party and opens up a space for the participation of the opposition. Let there be no misunderstanding: I am not saying that Haile Mariam is the right person. Some such conclusion would be utterly premature and unfounded on any reliable proof. Rather, I am suggesting that he should be given the benefit of the doubt, given his strategic position. At any rate, we will soon know whether he can take advantage of his position and initiate a new direction.

አቶ መለስ ዜናዊን ለመተካት አዲስ ህግ ተረቀቀ

ነሀሴ ፲ (አስር) ቀን ፳፻፬ ዓ/ም

ኢሳት ዜና:-አንድ ስማቸው እንዳይጠቀስ የፈለጉ ከፍተኛ የመንግስት ባለስልጣን ለኢሳት እንደገለጡት ፍትህ ሚኒስቴር እጅግ ጥብቅ በሆነ ሚስጢር አዲስ ህግ አርቅቆ ለፓርላው የህግ ክፍል ልኳል።

በከፍተኛ ሚስጢር በተያዘው በዚህ ህግ የማርቀቅ ስራ ላይ የተሻለ የህግ እውቀት አላቸው የተባሉ ሰዎች  ተሳትፈዋል።

አቶ መለስን የመተካቱ ነገር ያለቀለት ጉዳይ መሆኑን ባለስልጣኑ ገልጠዋል። ፓርላመው ምናልባትም የፊታችን ማክሰኞ ካልሆነም በሚቀጥለው ሳምንት ውስጥ በአንደኛው ቀን ከእረፍት ለአስቸኳይ ስብሰባ ተጠርቶ ረቂቅ ህጉን ያጸድቀዋል።

ኢህአዴግን የመሰረቱት ሁሉም ፓርቲዎች በጉዳዩ ዙሪያ እየመከሩ መሆኑም ታውቋል። እስካሁን ድረስ ማን በእጩነት እንደቀረበ ለማወቅ አልተቻለም።

ከአቶ መለስ መጥፋት ጋር በተያያዘ የትራንስፎርሜሸኑ ዋና ዋና ሥራዎች መንቀሳቀስ እንዳልቻሉም ታውቋል።

በአምስት ዓመቱ የመንግስት የዕድገትና የትራንስፎርሜሸን ዕቅድ ውስጥ ቁልፍ እንደሆኑ የሚነገርላቸው አራት ተቋማት ያለሥራ መቀመጣቸውን
ባለስልጣኑ ገልጠዋል።

በአቶ አባይ ጸሐዬ የሚመራው የስኳር ኮርፖሬሸንን ጨምሮ የባቡር ኮርፖሬሽን፣የብረታብረትና ኢንጂነሪንግ ኮርፖሬሸን
እንዲሁም በቅርብ የተመሰረተው የግብርና ትራንስፎርሜሸን ኤጀንሲ የየራሳቸው ዳይሬክተሮች ቢሾሙላቸውም በቀጥታ
በአቶ መለስ የቅርብ ክትትል የሚደረግላቸው ተቋማት በመሆናቸው ከጠ/ሚኒስትሩ በህመም ገለል ማለት ጋር
ተያይዞ ስራቸውን ገትተዋል።

በዚህ ምክንያትም ካለፉት ሁለት ወራት ወዲህ ከፍተኛ ፕሮጀክቶችን የሚያንቀሳቅሱት እነዚህ ተቋማት በወሳኝ አካል እጦት ምክንያት ቀድሞ ከተጀመረ ሥራ ውጪ አዳዲስ ሥራዎችን ወስኖ ለማከናወን መቸገራቸውን ታውቋል፡፡

በቢሊየን ብር የሚገመቱ ፕሮጀክቶችን  እንዲያንቀሳቅሱ ተመስርተው ነገርግን በከፍተኛ የሰለጠነ የሰው ኃይል
እጥረት ምክንያት ብዙም መራመድ ያልቻሉት የባቡር፣የስኳር፣የብረታብረት ኮርፖሬሸኖች የጠ/ሚኒስትሩ መሰወር
በእንቅርት ላይ ጆሮ ደግፍ ሆኖባቸዋል፡፡

በአምስት ዓመቱ ዕቅድ 10 አዳዲስ የስኳር ፋብሪካዎችን መገንባት ነባሮቹን አቅማቸውን ማሳደግ፣ሁለት ሺ ኪሎሜትር የባቡር መሰመር መዘርጋት፣24 የባቡር ሎኮሞቲቮችን ጨምሮ አገሪትዋ የሚያስፈልጋትን ማሸነሪዎች በመገጣጠም የቴክኖሎጂ ሸግግር ተጠቃሚ ለማድረግና የውጪ ምንዛሪ የማዳን ግብ ይዘው ቢቋቋሙም ባለፉት ሁለት የትራንስፎርሜሸን ዘመናት የረባና የሚታይ ሥራ ሳያከናውኑ ወደሶስተኛው ዘመን በሸግግር ላይ እንደሚገኙ ምንጫችን አስታውሰዋል፡፡

ስኳር ኮርፖሬሸን በ2004 በጀት ዓመት 20 ነጥብ 24 ቢሊየን ብር ከፍተኛ በጀት ተመድቦለት ከዚህ ውስጥ 18
ነጥብ 34 ቢሊየን ብር ለፕሮጀክቶቹ መድቦ እየተንቀሳቀሰ ቢሆንም ባለፉት ዓመታት ከዝግጅትና የሸንኮራ እርሻ
መሬት ከማዘጋጀት ያለፈ ሥራ አላከናወነም፡፡

የብረታብረት እና ኢንጂነሪንግ ኮርፖሬሸን “ቢሾፍቱ” የተባሉ የአንበሳ ከተማ 400 ያህል አውቶቡሶችን ከቻይና
እያሰመጣ የገጣጠመና በሥራ ላይ ያሰማራ ቢሆንም ተሸከርካሪዎቹ በቴክኒክ ብቁ ባለመሆናቸው በየጊዜው በየመንገዱ
በብልሸት የሚቆሙ ሲሆን የተጣራ ነዳጅ የሚወስዱ በመሆናቸውና እሱን በአገር ውስጥ በቋሚነት የሚያቀርብ ኩባንያ
ካለመኖሩ ጋር ተያይዞ ከዚሁ በአጭር ጊዜ ከአገልግሎት ውጪ ሊሆኑ የሚችሉበት ችግር ተጋርጦባቸዋል፡፡

ምንም ዓይነት ልምድና ክህሎት ሳይኖር 24 የባቡር ሎኮሞቲቮችን ለማምረት የተያዘው ዕቅድም ለፕሮፓጋንዳ ተብሎ የተነገሩ ነው ብለዋል።

ከባቡር 2 ሺ ኪ.ሜ የመስመር መዘርጋት ዕቅዱ 800ኪ.ሜ ተጀምሮአል ቢባልም ከቅየሳ ያለፈ መሬት ላይ የወረደ
ሥራ አለመሰራቱን በአሁኑ ወቅት እየተሰራ ያለው የቀድሞ ኢትዮ- ጅቡቲ የባቡር መስመርን የማደስ ሥራ መሆኑን
ምንጫችን ጠቁሞ በዚህም ረገድ ከፍተኛ መጓተት መኖሩን ጠቅሷል፡፡

የኢትዮጵያ ግብርና ትራንስፎርሜሸን ኤጀንሲ ከግብርና ሚኒስቴር በተለየ ዘርፉን በአዳዲስ ምርምር ለማሳደግ
በራሳቸው በአቶ መለስ ትዕዛዝ የተመሰረተ ሲሆን ኤጀንሲውን የሚመራ ዋና ዳይሬክተር ቢሾምም ቢሮውን በሰው ኃይልና
በማቴሪያል ከማጠናከር ሥራ ውጪ መራመድ አልቻለም፡፡ምንጮች እንደጠቆሙት በአሁኑ ሰዓት ቢሮው ከጠ/ሚኒስትሩ
መሰወር ጋር ተያይዞ ምንም ዓይነት ሥራ የለውም፡፡

Ethiopia suspends forex reserves

 By ARGAW ASHINE

The Ethiopian government has suspended the provision of foreign currency in a decision that has been linked to the political uncertainties surrounding Prime Minister Meles Zenawi’s deteriorating health.

A notice to this effect has been issued by the regulator, the National Bank of Ethiopia, to the country’s commercial banks as Addis Ababa also appealed for food aid.
According to Agriculture minister Mitiku Kassa, the number of aid recipients was 3.2 million over the last six months, and have now increased due to the failure of rain in some parts of the country.

The country’s foreign currency reserves are running alarmingly low and can only cover the importation of basic goods such as petroleum, medicine and food.
The measure is likely to lead to a black market boom that would further weaken the country’s import-export trade, observers say.
Banking in the Horn of Africa nation of about 85 million people is highly centrally regulated.

Industry insiders say massive capital flight and illegal transactions are the main reasons for the rapid depletion of forex reserves. One of the fastest growing sub-Saharan Africa countries, Ethiopia’s growth has touched seven per cent annually for the last nine years, according to the IMF.

Big businesses owned by Mr Meles’ ruling Ethiopian People’s Revolutionary Democratic Front (EPRDF) play a key role in the daily operation of the economy. The EPRDF owns banks, insurance firms, manufacturing and construction giants, hotel chains and media outlets among the more than 85 companies under the Endowment Fund for the Rehabilitation of Tigray.
The EPRDF is a coalition of four largely ethnically-based political parties, with the Tigrayan People Liberation Front (TPLF) — representing Tigrays, who make up less than five per cent of the population — running the show and providing the power base for Meles and his government.

Mr Meles, a Tigray, has been absent from the public eye for two months due to an undisclosed illness, fuelling speculation of an internal power struggle his absence.
Government officials refute this and say the long-serving premier would resume office soon. However, the government has to date failed to provide proof that he is alive.
Ethiopia has lost $11.7 billion to outflows of ill-gotten gains between 2000 and 2009, a recent Global Financial Integrity report says.

“That is a lot of money to lose to corruption for a country that has a per capita GDP of just $365. In 2009, illicit money leaving the country totalled $3.26 billion, doubled the amount in each of the two previous years,” part of the report reads.

About $194 million in cash or 314 metric tonnes of food is needed for the next four months.
Forty-one per cent of the hungry as located in the Ethiopian-Somali region and the rest in Oromiya, Southern and Amhara regional states.